Jan Denys is terug. Zeventien jaar lang was hij directeur van het Maritiem Instituut Mercator in Oostende. Tot hij drie jaar geleden de vraag kreeg om bij het kabinet van minister van Onderwijs, Ben Weyts (N-VA), aan de slag te gaan als raadgever. Op de eerste schooldag van het nieuwe schooljaar zit hij terug op zijn vertrouwde stoel. “Het voelt alsof ik nooit ben weggeweest.”

Mercatorianen: zo noemen ze iedereen – leerlingen en leerkrachten – die betrokken is bij het Maritiem Instituut Mercator. De school heeft een eigen sfeer, een sfeer die je haast in geen andere school vindt. “Het valt aan niemand uit te leggen”, zegt directeur Jan Denys.
“Deze school heeft iets bijzonder. We zijn streng maar rechtvaardig en onze leerlingen worden hier graag gezien. De grootste voldoening krijg ik als we leerlingen binnen krijgen die geen toekomst zien, maar die uiteindelijk toch mee gaan in ons verhaal. Waar ouders het hadden opgegeven, duwen wij ze weer in de goede richting.”
Vandaag (vrijdag 1 september) vatten zo’n 150 leerlingen het nieuwe schooljaar aan en ook voor Jan Denys is het alsof hij voor hij eerst sinds lang opnieuw op de schoolbanken terechtkomt. Logisch, want de man is na drie jaar afwezigheid terug op de plaats waar hij 20 jaar geleden het roer in handen nam. “Ik ben in 2003 begonnen als directeur van toen nog het Provinciaal Maritiem Instituut met een vestiging in Oostende en in Heist”, vervolgt Jan.
“In 2005 sloot de vestiging in Heist en een jaar later werden we overgeheveld naar het gemeenschapsonderwijs. Zo werden we omgedoopt tot het Maritiem Instituut Mercator. In 2020 ben ik uiteindelijk vertrokken naar het kabinet van de minister van Onderwijs om er tijdelijk als raadgever onderwijs aan de slag te gaan. De ervaring die ik had opgedaan in het onderwijs kon dienen als advies ten gunste van het onderwijs in Vlaanderen.”
Normaal had de directeur nog tot 2024 aan de slag moeten blijven op het kabinet, maar door een reorganisatie keerde hij vroeger terug naar zijn vertrouwde omgeving. “En daar ben ik eigenlijk best wel blij om, want ik heb de school echt wel gemist”, zegt hij. “Ik heb ervaring opgedaan die ik nu voor de school kan gebruiken. Je zit er heel kort op het onderwijsbeleid. Ik heb het genoegen gehad om er met topmannen samen te zitten uit het hele onderwijsnet.”

Evolutie
Dus keert Denys terug naar zijn vertrouwde stoel aan het roer van de maritieme school. “Captain on dek. Ik neem het roer terug in handen zoals dat ook aan boord van een schip gebeurt. Het voelt alsof ik nooit ben weggeweest. Ik heb het geluk dat ik echt wel gedragen wordt door het leerkrachtenkorps. Deze school is een beetje mijn kindje. Ik heb altijd liefde gevoeld voor dit soort onderwijs en voor de mensen die erbij betrokken zijn.”
“Als ik later mensen tegen het lijf loop die hier hun opleiding genoten en als ik dan zie dat ze op hun pootjes terechtgekomen zijn: dat doet me deugd. De maritieme sector evolueert. Waar we vroeger enkel visserij aanboden, is het onderwijs hier uitgegroeid tot de bagger, sleepvaart en koopvaardij. We zijn zo geëvolueerd dat de jongens en meisjes inzetbaar zijn in de hele maritieme sector. Die inzetbaarheid in de hele sector is onze kerntaak”, besluit de ‘kersverse’ directeur.

Artikel verschenen in Het Nieuwsblad